اهمیت‌ دادن به نماز عید و زکات فطره

قرآن کریم در آیات 14 و 15سوره‌ اعلی می‌‌فرماید:

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى * وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى

بى ‏تردید کسى که خود را از زشتى ‏هاى باطن و ظاهر پاک کرد، رستگار شد. و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند.

قرآن کریم در این آیات، عامل فلاح و رستگارى و پیروزى و نجات را سه چیز مى ‏شمرد:

تزکیه، ذکر نام خداوند و سپس به جا آوردن نماز.

در اینکه منظور از «تزکیه» چیست، مفسران، تفسیرهاى گوناگونى ذکر کرده ‏اند:

نخست اینکه منظور از تزکیه، پاک‌سازى روح از شرک است.

دیگر اینکه منظور، پاک‌سازى دل از رذائل اخلاقى و انجام اعمال صالح است.

و دیگر اینکه منظور، زکات فطره در روز عید فطر است که نخست باید زکات را پرداخت و بعد نماز عید را بجا آورد.

این تفسیر برگرفته از روایات متعددى از امام صادق (علیه السلام) است که در آنها این معنى نقل شده است:

از کمال روزه، پرداخت زکات (یعنى فطریه) است، همان‌گونه که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کمال نماز است؛ چرا که هر کس روزه بدارد، امّا زکات نپردازد، اگر به عمد ترک کرده باشد، براى او روزه‏ اى نیست، و نیز کسى که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ترک کند، نمازى براى او نیست. خداى متعال، پیش از نماز، به زکات پرداخته؛ فرموده است: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى؛ رستگار شد کسى که زکات داد و نام پروردگارش را یاد کرد، و نماز خواند».

آنچه خواندید برشی از کتاب «سبک زندگی قرآنی» اثر حجت الاسلام و المسلمین محمد حاج ابوالقاسم بود.

لینک خرید کتاب از سایت کتاب فاطمی

لینک کتاب در نرم افزار کتابخوان